حقوق بین الملل چیست؟

international law که به آن حقوق بین الملل عمومی نیز گفته می شود رشته ای از قانون است که قواعد روابط بین دولت ها را کنترل می کند.

این ایده از یونان باستان یعنی قانون طبیعی متولد شد که اتحادهایی ایجاد کرد و معاهدات صلح را با دیگر امپراتوری های جهان تسهیل کرد. امروزه سازمان های بین المللی و سایر نهادهای دارای شخصیت حقوقی اکنون مشمول قوانین مربوط به این حوزه حقوقی هستند.

international law همچنین به عنوان حقوق بین الملل عمومی و حقوق ملت ها شناخته می شود و مجموعه قوانین ، هنجارها و معیارهایی است که به طور کلی در روابط بین ملت ها پذیرفته می شود. این دستورالعمل های هنجاری و یک چارچوب مفهومی مشترک برای هدایت کشورها در طیف وسیعی از حوزه ها از جمله جنگ ، دیپلماسی ، تجارت و حقوق بشر ایجاد می کند. هدف قانون بین الملل اعمال روابط بین الملل پایدار ، سازگار و سازمان یافته است.

منابع international law شامل عرف جهانی (عمل عمومی دولت پذیرفته شده به عنوان قانون) ، معاهدات و اصول کلی قانون است که توسط بیشتر سیستم های حقوقی ملی شناخته شده است. قوانین بین المللی همچنین ممکن است در عرف بین الملل ، رویه ها و آداب و رسوم اتخاذ شده توسط کشورها برای حفظ روابط خوب و به رسمیت شناختن متقابل ، مانند سلام و احترام به پرچم کشتی خارجی یا اجرای حکم قانونی خارجی ، منعکس شود.

international law با سیستم های حقوقی مبتنی بر دولت تفاوت دارد به این دلیل که در درجه اول در مورد کشورها قابل استفاده است نه در مورد افراد و عمدتا از طریق رضایت عمل می کند زیرا هیچ مرجع پذیرش جهانی برای اجرای آن بر کشورهای حاکم وجود ندارد. در نتیجه کشورها ممکن است تصمیم بگیرند که به قوانین بین المللی پایبند نباشند و حتی یک پیمان را نقض کنند. با این حال چنین تخلفاتی به ویژه international law عرفی و موازین اجباری با اقدامات قهری از مداخله نظامی گرفته تا فشارهای دیپلماتیک و اقتصادی قابل برخورد است.

رابطه و تعامل بین یک سیستم حقوقی ملی و حقوق بین الملل پیچیده و متغیر است. قوانین ملی ممکن است زمانی که معاهدات اجازه صلاحیت ملی دادگاه های فراملی مانند دادگاه حقوق بشر اروپا یا دادگاه کیفری بین المللی را دارند به قانون جهانی تبدیل شود. معاهداتی مانند کنوانسیون ژنو ممکن است اقتضا کند که قوانین ملی با مفاد معاهده مطابقت داشته باشد. قوانین یا قوانین اساسی ملی همچنین ممکن است اجرای یا ادغام تعهدات بین المللی در قوانین داخلی را پیش بینی کند.

مواردی که شامل حقوق بین الملل می شود :

قانون تجارت و سرمایه گذاری

قانون بین المللی محیط زیست

حقوق بشر

تعیین سرنوشت دولت ها

حقوق مهاجران

قوانین دیپلماتیک

چه تفاوتی بین حقوق بین الملل عمومی و خصوصی وجود دارد؟

international law معمولاً به دو دسته عمومی و خصوصی تقسیم می شود.

حقوق بین الملل عمومی حاکم بر قواعد بین کشورها یا سایر ارگان های دارای شخصیت حقوقی است. از طرف دیگر international law خصوصی حاکم بر اختلافات بین افراد است و به حقوق عمومی و سیستم های حقوق مدنی تقسیم می شود.

منابع international law عمومی متشکل از معاهدات ، کنوانسیون ها ، آداب و رسوم ، اصول کلی قانون و نظرات قضایی یا علمی است. منابع حقوق بین الملل خصوصی محدود به معاهدات مهم و احکام مهم نهادهای بین المللی است.

با این حال هر زمان که تعارض قانون میان قوانین بین المللی و ملی دولت وجود داشته باشد قانون یک کشور معمولاً حاکم خواهد بود.

نظریه حقوقی بین المللی

نظریه حقوقی بین الملل شامل انواع رویکردهای نظری و روش شناختی است که برای توضیح و تجزیه و تحلیل محتوا ، شکل گیری و اثربخشی قانون و نهادهای بین المللی و پیشنهاد پیشرفت ها استفاده می شود. برخی از رویکردها به مسئله انطباق متمرکز هستند. رویکردهای دیگر بر مسئله شکل گیری قوانین بین المللی متمرکز است و کشورها داوطلبانه هنجارهای international law را که آزادی عمل آنها را محدود می کند در غیاب یک قانونگذار جهانی اتخاذ می کنند. در حالی که دیدگاه های دیگر سیاست محور است و آن ها چارچوب ها و ابزارهای نظری را برای انتقاد از هنجارهای موجود و ارائه پیشنهاداتی در مورد بهبود آنها شرح می دهند. برخی از این رویکردها مبتنی بر نظریه حقوقی داخلی هستند و برخی دیگر میان رشته ای هستند و برخی دیگر به طور صریح برای تجزیه و تحلیل international law توسعه یافته اند. رویکردهای کلاسیک نظریه حقوقی بین المللی عبارتند از: قانون طبیعی ، التقاط و نظریه های مثبت گرایی حقوقی.